Her gelen neden hala kalkmadığımı sorsada ben kanamanın durmadığını ve eve gitmem gerektiğini söyleyip kaşla göz arasında kaçtım oradan. Eve gider gitmez attım kendimi yatağa. Yolda çoktan duran kanamanın peçetesini cebime koyduğum için pantolonu kan yaptığının farkında olmadan uyumuşum. Uyandığımda annem akşam yemeğine kaldırmıştı ve her zamanki bilindik sorulara maruz kaldım. Kaçkişi gittiniz? , kim vardı? , ne yedinşz? Vs. Soruları geçiştirip telefonun başına geçtim. Wp grubundan bayağı konuşmuşlardı .300 küsür mesaj… Benden de bahsetmişler ama çok değildi bi kaç mesaj dışında. Gruba selam yazdım. Hemen ooooooo geldi kanatlı premses diye taşak geçtiler tabi. Ortadan kanatlanıp uçmuşum da bilmem ne. Sonra bi baktım özelden mesaj

K; iyimisin ?
B; iyiyim sağol. Evet mesaj kartanemdendi
K; Neden gittin hiç bişey demeden?
B; Kanama durmadı bende ayrılmak zorunda kaldım buz koyduk şimdi geçti. Diye yalan söyledim
K; iyi madem meraklandım senin için
“hasssgibtir . noluyo lan bana . mk kızım ne diyosun laaan” diye içimden geçirirken terlemeye başlamıştım hatta heyecandan yatakta yengeç dansı yapıyodum beyler.
B; harbimi??
K; evet çünkü vicdan azabı duyuyorum
B; sağol ya pek önemsenmedim bu güne kadar teşekkür ederim
K; hatta napalım biliyomusun. Yarın mecidiyeköyde ki simit sarayında buluşalım olur mu? Sana en azından bi kahve ısmarlayayım vicdan azabı duyuyorum.
B; sağol çok düşüncelisin. Dedim ve 90+ da golü bulan milli takım taraftarı gibi odada koştum beyler gerçekten.
Aşık oluyodum hemde gerçekten.. Onu öyle sevmek istiyodumki onu sarıp sarmalamak. Elimde olsa gözlerine bile dokunmak istiyodum. Ellerine dokunmak bırakmamak. Gözlerine bakmak ve yine utanıp önüme bakmak istiyodum.
Buluşmayı kabul ettik ve o akşam daha mesajlaşmadım ve en güzel aşk şarkılarını çalarak uyudum