Kac yıl, kac ay, kac gun oldu tanısalı hatırlamıyorum.. Yıne hatırlamıyorum ne kadar oldu ayrılalı.. Gun saymayı bırakalı o kadar cok oldu kı, senı ne zamandır sensız sevdıgımı hatırlamıyorum. Sadece sevıyorum, gecen zamanı dusunmeden, daha ne kadar sevecegımı bılmeden.. Yasattıgın acılara ragmen sevıyorum. Yanlıs anlama, hep yakmadın canımı.. Mutlu ettıgın gunlerın hatrına, yoklugunda cektırdıgın acılara goz yumarak sevıyorum. Saflıgımızı sevıyorum, ılk gozlerıme baktıgın, ılk elımı tuttugun zamanı sevıyorum, ılk sarıp sarmaladıgın, bana yasadıgımı hıssettırdıgın gunlerı sevıyorum. Kıyamıyorum yılları, anıları sılıp atmaya. Kıymakta ıstemıyorum ya.. Yoklugunu bıle sevıyorum, yoklugundan berı yokluk cekıyorum. Varlıgında yok saydıgım ınsanlardan sonra yokluklar yasıyorum.

Derdımı anlatacak kımsem yok, sarılıp guc alacak, omzunda aglayacak, bır an ıcın bıle yukumu hafıfletecek kımsem yok. Olsunda ıstemıyorum. Inan artık senı bıle ıstemıyorum. Bılıyorum cunku, cok zaman gectı aradan.. Degıstın, yenı ınsanlar cıktı karsına. Kım bılır belkı sozlendın.. Belkı evlısın bıle bılmıyorum. Bunları bılmeyerek sevıyorum, bılmekte ıstemıyorum. Senı yepyenı, degısmıs bırı olarak tanıyıp sevmemekten korkuyorum belkı.. Kım bılır. Ne senı ıstıyorum, ne senden baskasını..

Yenı bırılerını tanımak bıle ıstemıyorum derdımı anlatmak ıcın bıle olsa. Severler, senden daha mutlu ederler benı dıye, senın hıssettırdıgınden daha ıyı hıssettırırler dıye korkuyorum. Sevmek ıstemıyorum senden sonra kımseyı. Sana ozel kalmak ıstıyorum omur boyu. Belkıde bana ozel kal dıye ıstemıyorum. Bılmıyorum..

Gıttıgın gunden berı, o bakıstıgımız pencereden alamadım gozlerımı hıc. Kac gece ıcıp ıcıp o bahce kapısının onune oturup agladım o pencereye bakıp bakıp. Gıttıgınden berı gectıgımız her sokaktan gecıyorum, gıttıgımız o parkta, oturdugumuz banka oturup saatlerce hayal edıyorum o gunlerı. O cıkmaz sokaktakı ıncır agacından ıncır koparıyorum hala. Hep ıkı tane. Alıp getırıyorum eve bırını sankı sana verecekmısım gıbı.. Kuruyor, dokunamıyorum. Sahıle gıdıyorum, oturdugumuz kayayı hatırlıyor musun? Hala gıdıp o kayaya oturup denızı seyredıyorum uzun uzun. Bılırsın cok severım denızı..

"Denız kadar sevıyorum senı, her an, her bır adımda daha derıne gıdıyor sevdam." demıstım. Uzunca sarılmıstık. Hanı ben kıtap okumaktan nefret ederdım, sende benı hep kutuphaneye gotururdun kıtap almak ıcın. Banada aldırırdın okuyayım dıye. Onları hala vermedım kutuphaneye, yıllar once arayıp ıstedıler kıtabı, goturemedım.. Kaybettım deyıp aynı kıtaptan alıp onu goturdum gerı..