O zamanlar Fen lisesin de son sınıftım okul da not ortalaması olarak 4. Kişiydim hayalim tıp fakültesine girip cerrah olmaktı aynanın karşısın da kendimi doktor kıyafetiyle hayal ederdim hep. Nihayet üniversite sınavı günü gelmişti ve sınavım süper geçmişti sonuçlar açıklandığın da Tıp fakültesini kazandığımı görünce bütğn mahalleyi ayağa kaldırmıştım sevinçten ama bu sevincim babamın evi arayıp ben yurt dışına gidiyorum kendinize iyi bakın demesiyle maffoldu başka bi karıyla gitmiş meğerse. Annem ben ve küçük erkek kardeşim yalnız başımıza kaldık hiç bi gelirimiz yoktu ne evin kirasını ödeye bildik nede doğru düzgün yiyecek alabildik tek çare çalışmaktı Annem binalara temizliğe gitti ben ise sırtım da yük taşıyarak üç beş kuruş para kazandım. Tercih dönemi gelmişti bile üniversiteyi seçersem hem doğru düzgün çalışamıycaktım hemde yol, kitap,yemek gibi büssürü masraf açılcaktı başımıza ve küçük kardeşimin iyi bir liseye gidebilmesi için dershaneye gitmesi gerekiyo du.Düşünmekten günlerdir uyuyamadım beyler bi gün anacım yanıma gelip gözü yaşlı bi şekilde daha çok çalışırım oğlum dedi ulan içime taş oturdu sanki anneme kıyamadım o an ve kararımı verdim Astsubaylık mülakatlarına gittim Ankaraya ve okulu kazandım. Tıp fakültesini bırakıp barajı bile geçenlerin çağırıldığı Ast subay okuluna gittim ama hiç pişman değilim çünki anneme masraf olmaktan kurtulmuştum iki sene Devletimin bana baktı ve aslan gibi orduya yerleştirdi.Her ne kadar doktorluk içimde bi ukte olarak kalsada mesleğimi seviyorum beni ayrıca mutlu eden şey de şuan benim hayallerimi kardeşimin devam ettiriyo olması kardeşim şuan Cerrahpaşa tıp da son sınıf cerrah olucak inşallah. Yani beyler hayat böyle işte bi yerden alıyo bi yerden veriyo Allaha emanet olun.