Ağzımdan tek kelime çıkmadı. Ben konuşmayınca Tarık'ta sustu. 1 saate yakın yürüdük. Yürüyerek eve varmıştık amk. Hiçbirşey demeden eve çıktım yorganımın altına girip ağlamaya devam ettim.

Ömrüm boyunca o kadar ağlamadım ben amk. Ertesi gün okula gidemedim. Evde sigaranın dibine vurdum. O gün 3 paket bitirdim. Ciğerlerim artık yeter diyordu ama kalbim laf dinlemiyordu. Sahile gittim beraber ilk oturduğumuz banka oturdum denizi izledim. Yoktu beyler yanımda olması gereken insan yoktu.

Karşısına geçip konuşmaya yüzüm de yoktu ki. Doğum günü Ağustos'ta olduğu için iyice yıkılmıştım be beyler. Okul yokken nasıl bulucaktım ki. Yüzüme bakmazdı. Akşama doğru eve geçtim. Yazdığım günlüğü temize geçtim. Olurda hediyeyi verebilirsem hediyem hazırdı günlük.

Beyler okul bitene kadar sadece derste o farkında olmadan bakabildim. Konuştuğu yeni erkekler vardı. Bizim tayfa ne kadar zorlasa da ben başka bir kıza bakmadım. Seven insan için unutmak, imkansızı istemekmiş amk. Teşekkür almıştım Eylül'de aynı benim gibi teşekkür almıştı.

Okul bitti dağılıyorduk
Bir daha görebilicekmiydim seni Eylül?
Bir daha sarılacakmıydım sana?
Bir daha öpebilicekmiydim seni?
Bir daha kokunu içime çekebilicekmiydim?

Ben sordum ben cevaplıyım. Hayır..

Arkasını dönüp bakar belki diye bekledim. Bakmadı beyler dümdüz yürüdü gitti. Baksaydı umutlanırdım yine. Niye bakmadın ki sanki? Saçını düzeltirken falan çaktırmadan baksaydın ya ne olurdu sanki.

3 ay tatili bizimkilerle içmeye gittğimiz zamanlarla doluydu. Onu görememek ilk başlarda çıldırtma derecesine gelse de sonradan alışmaya başladım. Unutuyormuydum yoksa binler? Bizim tayfa sürekli yeni kızlarla takıl dese de kimseyle takılamadım. Hep o günü bekledim. Ağustosun 22'si doğum günüydü. Bu hikayeyi yazmaya başladığım gün..

En sonunda beklediğim gün geldi. Üzerimi düzgünce giyinip dışarı çıktım elimde ise aylardır uğraştığım defter..