Günler günleri kovaladı. Biz mutlu mesut yaşamaya devam ettik. Kimseyi zerre giblemedik. Tabi bu süre zarfı içerisinde annemi hiç görmedim. Gelmiyordu istemediği için. Sonrasında bir kaç kez ben gittim, eskisi gibi değildik. Sevdik bilader suç mu ? Herşeye eyvallah modundaydım. Üzülüyordum halime bazen. O çevrem, arkadaşlarım, ailem hiçbiri yoktu. Ama begüm vardı binler daha ötesi yok. Üzülmemde en fazla 15 saniye falan sürüyordu zaten. Yine bir gün işten çıktım kavunu çok sever begüm. Güzelinden bir kavun birde 70'lik rakı kaptım eve doğru yollandım. Beraber kayıntı amaçlı birşeyler atıştırdık. Masamızı kurduk bir güzel, hafif hafif demleniyoruz. Bana dönüp ;

- biz ne olacağız ?
+ bu ne demek güzelim, yeterince açık değil mi ?
- evet beraber yaşıyoruz, evlenmedik, yüzüklerimiz var, ben evlenmek istiyorum kocam ol istiyorum, seni seviyorum bana ait olmanı istiyorum. Çok mu şey ? dedi..

Bir kaç dakika yutkunamadım beyler, sevdiğiniz size bunu dediği an sığır gibi kalıyorsunuz. Doğru diyordu. Ben neyi beklediğimi bilmiyordum aslında. Bekliyordum ama neyi.. Sonra sonra anladım neyi beklediğimi, daha doğrusu neye geç kalacağımı.

+ bende istiyorum. dedim ve devam ettim
+ ama aşmamız gereken bir çok şey var, biliyorsun seni seviyorum herşeyi yoluna koyduğumuz anda evleneceğiz. Zaten benim değil misin ? dedim, bir gülümsedi. Ama acı bir gülümsemeydi.
- anlıyorum hayatım anlıyorum, biliyorum. dedi..

O dakika hissettim beyler. Hayatımın gibileceğini o dakika hissetmiştim biliyor musunuz ? Aslında bende istiyordum evlenmeyi, zaten benimdi, bende onun. Soyisimlerimiz farklıydı sadece. Ama böyle olaylara girecek olursanız hatun kısmı bunu çok takar beyler. Beklediğim şeyin ne olduğunu bilmiyordum belki hazır değildim pgibolojik olarak, belki babamdan sonra taşıdığım o ağır sorumluluktan biraz olsun kurtulmak, özgür olmak istiyordum.