Hocam noluyor millet nereye kayboldu? dedim. imam ağlamaklı gözlerle bana baktı. "Gittiler" dedi. Nereye gittiler, noldu? Kafayı yiyecem.
imam dedi: "Onlar geldiler, artık varlar yok, yoklar var. Gidenler gelir, gelenler gider. Duranlar kaçar, kaçanlar durur. Ölüler yaşar, diriler ölür!"

Donup kaldım bir şey anlamadım. Sonra amcanın biri sen buradan değilsin. Sen buraya ait değilsin! Sen uğursuzsun! Dengeyi sen bozdun! Senin yüzünden! dedi. At bunu dışarıya hoca, at bunu bu buraya ait değil dedi. Hoca karşı çıktı, atarsam ölür, kimseyi ölüme terkedemem ben dedi.

O esnada dışardan uğultular gelmeye başladı. Rüzgar sesine benziyordu önce. Sonradan şiddeti arttı. imamın küçük oğlu yere çömeldi elleri ile kulaklarını kapadı. Hoca dualar mırıldanıyordu. Diğer iki amca mimberin kenarına yaslandı onlar da bir şeyler mırıldanmaya başladı. Uğultular arttı camlar titrmeye başladı. Kubbeden tıkırtılar gelmeye başladı. Ve ardından birileri kapıyı çalmaya başladı.