/i/Hikaye

Herkesin bir hikayesi var, ya senin hikayen nedir?
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 1.
    0
    ben gittiğimde ömer abi ve 2 hoca saha dışındaydı. çocuklar içerde ufaktan ısınıyor. beni tanıştırdı işte hocan dedi. lavuğun tekidir. bana az çektirmedi,
    baştan söyleyeyim.ilk tanıştığımız andan son ana kadar ne o beni sevdi ne ben onu. işte adım hayri daha önce oynadın mı bi yerde, mevkin ne falan konuşuyor.
    ama böyle tavırlı. başta geç geldiğim için kızmıştır falan diye düşünüyordum ama bizim saha sorumlusu ve malzemeci bi abimiz vardı
    ismini unuttum vallahi,-okuyorsan bağışla abi- sonradan konuşurken onun bana anlattığı; işine karışılsın, sağdan soldan adam önerilsin istemiyormuş.
    eyvallah haklı olabilir ama ben o gün kafamda hep denemeye gidiyorum diye şartlandırmıştım kendimi zaten. kulüpte de hiçbir forsum yok.
    bana dese ki birkaç zaman sonra seni beğenmedim falan, tamam der bakardım işime. herneyse o gün geçtim ben de idmana ısınıyoruz ufaktan. eşleştik birerli,
    karşıdaki adama kafa vuruşu çalıştırıyorsun elle atıp sırayla. normal yapıyoruz hareketi benim yanıma geldi hoca. dediği laf aynen şu "daha elle atamıyorsun,
    ayakla nasıl oynayacaksın sen?" bozuldum baya. "basket oynamaya mı geldik buraya dıbına koduğum ne alakası var" dedim. (içimden) birkaç set farklı hareketten
    sonra enlemesine bir çift kale maç yaptık 2 golüm vardı o maç. çok sevindim böyle ergenlik de var zaten gollerden sonra hocaya bakıyorum falan.
    özgüven de yerinde olunca vallahi her alanda etkiliyor insanı. normalde pek şut falan çekebilen biri değilimdir kanatta kendi kendime çalım falan atarım,
    o gün iyiydim hakikaten. idman çıkışı ömer abi bi çay bahçesi tarif etti "geç oraya ben de gelecem,az işim var" dedi.(en aşağı 2 saat banko kitler)
    terliyim, duş falan yok bize kilitli. yüzümü yıkadım ama alnımdaki inatçı tuz lekelerini hala hissediyorum. geçtim oturdum, bana bir çay. mesaj attım
    benimkine "nasılsın?" beklerken plastik sandalyeye yayılmışım iyice züt koyma yerinde belim var salmışım kendimi ,yorgunum.ben telefondan
    cevap beklerken çaprazdan biri seslendi. didem,dedemin mahalleden.yer küçük olunca orda da tanıyorsun herkesi, birkaç arkadaş var ordan görüştüğüm.
    benim ordan takıldığım bir kız vardı bu bahsettiğim dönemden bir yıl öncesi.hah bu didem de onun arkadaşı asıl."gelsene ya böyle" dedi. geçtim.
    ···
   tümünü göster