saat 7-8 suları. peder bey eve gelmiş, elinde bir poşet içinde 2 ekmek. küçüğüz o zamanlar, poşetin içine bakıyoruz babamız bize çikolata almışmı diye, ama almamış. içimiz burkuluyor tabii. annemiz yemek hazırlıyor bize, hep beraber yiyoruz evet. saat 9. işte, beklediğimiz an geldi. anacığım 2 tane mandalina soyuyor hemen, televizyonun karşısına geçmişiz. babam atletiyle oturuyor tekli koltuğunda, bende kardeşimle 37 ekran tvye bakıp "miroğlu miroğlu miroğlu" diye bağırıyorum... babam kara hamite sövüyor, ferayenin hayatına imreniyor falan. öyle geçiyor çocukluğumuz...