Beyler hiç unutmam tam 9-10 yaşlarındayım yılda 2-3 kez Burger King'den yemek yerdim, annem babam ablam falan hep döner alırdı.O yüzden de yanlız başıma giderdim paramı verir, beklerdim. Gittim o zamanlar yaşıtlarımız arasındaki en popüler olay olan çocuk menüsünden aldım bir tane, bekliyorum ama benden sonra gelenler alıp alıp gidiyor. Hakkımı normalde küçük bile olsam yedirmem, ezdirmem kendimi ama orda tek başına bekleyen küçük bir insan olunca ister istemez sesimi çıkartamadım üstelik birde açım. Orada arkadan 20 yaşlarında bir abi beni farketmiş olacakki yanıma geldi kolunu attı omzuma kasiyere sert bir şekilde kardeşim sabahtan beri yemeğini bekliyor, hemen getirin şu yemeği dedi, adam önce şaşırdı baya sonra yemeğimi verdi.Tam yemeğimi aldım annemlerin yanına gidicem bide duygulandım abiye baktım; çok teşşekür ederim dedim gözlerimde doldu biraz, çünkü orada kendimi ezik hissederken bir anda hiç tanımadığım biri gelip destek olmuştu bana.Abi bana gülümsedi "Afiyet olsun abicim"dedi.Az önce Burger King'le ilgili bir başlık okurken nedensizce aklıma geldi bu anım ama anladımki işte o abinin yaptığı hareket inci sözlük ruhu ve delikanlılık bir yerde reyizlik.O abi sözlükle zamanında tanıştıysa bile buralarda değildir büyük ihtimalle, sözlüğü bırakan reyizler arasındadır ama bir ihtimal bu başlığı görürse bana o gün hissetirdiğin duyguyu inşallah bir gün herkes hisseder.TEŞEKKÜR EDERiM KOCA YÜREKLi ABi