Sigarayı söndürüp devam ettim anlatmaya

Gözümü açtığımda başımda bekleyen annem ve babamdan başka tanıdık kimse yoktu etrafı süzdüğümde buranın hastane olduğunu anlamıştım başımda da polis vardı olayları hatırlayıp hemen diğerleri nerde diye sordum. Başımda ağlayan annem daha çok ağlamaya başlamışt. Beynimden vurulmuşa döndüm beyler dünyam başıma yıkıldı. Evleneceğim kız kardeşi ve kardeşimi ölüme sürüklemiştim. Onlar bunu haketmemisti ben se sanki Allah tarafından cezamı çekmek üzere sağ bırakılmış hatta 2 3 çizikle atlatmıştım kafamın ağrısıyla bunları düşünürken koridordan Adnan Amca ve karısı Şerife Teyze geçiyordu. Beni gözüm açık görünce odaya saldırdı Adnan Amca. Polisler ve babam engel oldular aslında bırakmalarını ve ölene kadar dayak yemeyi istiyordum ve bunu söylemek istiyordum. Fakat ağzımdan çıkan tek ses hıçkırık sesimdi. Çaresizce ağlıyordum orda kaderime sovuyordum. 2 gün sonra taburcu olacaktım polis ifademi almıştı. Ehliyetsiz araba kullanmak alkollü araba kullanmak ve 18 yaşından küçük araba kullanmaktan 6 ay hapis yattım. Adnan Amcanın dava acmamasindaki en büyük etken bence babamin sakinleştirmeye çalışırken dediği "bir oğlumu kaybettim diğerini de sen alma Adnan nolursun" lafı olmuştu sanırım. 6 ay sonra çıktım ve aslında orda kalmayı çok istiyordum bu şehir bana zarar veriyordu. Bu şehirden kurtulmanın tek yolunun başka sehirde universite olduğunu düşünüp dışardan liseyi bitirdim ve hiç çalışmayarak tabiiki. Hayatım kararmıştı bütün gün evde sigara içip ağlıyordum. Hayatı sorguluyor lanetler ediyordum. burayı yazdım sadece dedim ve tuttu. Ben de o şehirden kaçar gibi ayrıldım arkamda mahvolmuş bi adam bırakarak...

Sözlerimi bitirdiğimde Arifin ve Alinin gözleri yasarmisti. Sessizliği bozan Ali oldu

A1: Hadi beyler geç oldu yurda dönelim dedi.

Bitik halde 2 yıl geçireceğim yurda doğru yürümeye başladım.