Ayça en büyüğümüz olduğu için genelde bize annelik yapardı, Aybars amcanın geç geleceği vakitler bize yemek yapardı, odalarımızı toplar hatta bazen bana kitap okurdu. Beni zaman zaman yıkayan da oydu. Tacizler ilk o zamanlar başladı, hiç unutmam;
Mahallede top oynamakla geçen sıcak bir yaz günüydü. Üstüm toz toprak olmuştu haliyle ve Ayça beni zorla banyoya sokmuştu. Küvette saçlarımı şampuanlarken gözü haşmetliye gitmiş ve gülüp:
-Sünnet olmadınmı sen diye sormuştu.
(B:Ben A:Ayça)
B:Sünnet mi, o da ne (nasıl 9lu yaşlara kadar sünnet olmadığımı sormayın, annem zaten yok, babamda varla yok arası birsey sürekli şehir dışında dolayısı ile bilgim de yoktu)
A:Aaa bu yaşına gelmissin hala bilmiyo musun?
B:Bilmiyorum o da ne ki abla (o zamanlar olacaklardan habersiz, abla diyorum)
Ayça gibimi tutup birkaç yeri göstererek
-Bak şuraları kesecekler sen de erkek olacaksın
B:Abla o zaman çok acır ya olmam ben sünnet
A:(Gülerek) Ablacım sen merak etme o zaman da ben böyle öperim geçer diyip gibime bi öpücük kondurmuştu ve banyo yaptırması bitene kadar temizleme bahanesi ile çokça ovaladı.
Bu herşeyin başlangıcı olacaktı.