Hayatımı değiştiren ne olduysa hepsi bir yıl içinde oldu. Önce ölümden döndüm sonra öz babamı ölümün eşiğine getirdim şimdi de annem akıl sağlığını kaybetti. Her açıdan bitmiş haldeyken kardeşim yanıma geldi, teselli dinleyecek durumda degilim beni yalnız bırak dedim.
Ne tesellisi ulan hepimizin hayatının içine sıçtın, kendini teselli edilecek durumda mı sanıyorsun dedi. Senin akılsızlığından dolayi hem annemi hem babamı kaybettim ulan dedi. Hem o ağlıyordu hem de sessizce ben ağlıyordum. Sus bile demedim ona, konusmaya yuzum yoktu. gibtir git ulan burdan dedi. Onu dedikten sonra sessizlik oldu. O da pisman olmustur abisine o lafi kullandigina. O da baska bur sey demedi ben de. Ciktim beyler. O an hastaneyi terkettim. Nereye gideceğimi bilmeden saatlerce yürüdüm. Hava yağmurluydu yağmurda ıslana ıslana yurudum. Babam yoktu ki oglum by havada cikma desin, annem yoktu ki üşüteceksin oğlum ıslanma desin. Ikisi de benim yuzumden hastanedeler. Durmadim, hava kararana kadar durmadan yurudum.