Bu başlık aslında hikayenin giriş bölümü gibi oldu çünkü daha pek yaşanmışlık yok ortada burda kurgu yapıp sizlerinde duygularıyla oynamak istemedim hani yalan bir şey için birlikte üzülmemek için, evet beyler bir daha aşık olmam diyordum ama oldum işte hemde aşkların en güzeli platonik aşığım yine.
Aynı şehirdeyken onun saçlarından esen rüzgarın benim burnuma gelmesiyle uyanırdım her sabah, kahvaltı yaparken karşımda o varmış gibi
Günaydın Ayşecim iyi uyuyabildin mi? Bugün şuraya gidelim falan filan diye kendi kendime konuştuğum zamanlar oluyor ama daha bu kızla gerçekten konuştuğum zaman yok inanabiliyor musunuz o kadar istekliyim konuşmak için ama karı gibi naz yapıyorum sanki aşk adamıymışım gibi triplere giriyorum *
Bi kere hayat bize şans verse de bir otobüste bir kafede kısaca aynı ortamda olabilsek birlikte konuşabilsek, sarılabilsek ama yok dayı hayat biz gerçek aşıklara asla gülmez playboy mu olaydık * kızların kalbini değilde kalbinin üstündeki memeleri mi sevseydik bilemiyorum beyler bu aralar çok dertliyim bu konuda hikaye gibi olmadı pek kusura bakmayın inşallah onla hislerim karşılıklı olunca size efso bi hikaye yazarım ama onun için bana yardım etmeniz lazım yok mu hiç benimkine benzer ilişki yaşayan