Murat abi kaşlarını çatmış bir şekilde karşımda duruyordu. Anahtarı istedi. Anahtarı vermemle beraber beni içeri doğru itti. Yere düşmüştüm. Kapıyı kapattı ve kilitledi. Işığı açmasını bekliyordum fakat yüksek bir sesle ben buraya girilmeyecek demedim mi lan! dedi. Çok korkuyordum. Cevap veremedim. Murat abi biraz gezindikten sonra bir yerde durdu. Çok mu görmek istiyorsun lan! dedi. Yine cevap veremedim. Murat abi cebinden çakmağını çıkardı. Yaktı. Ve bana doğru yürümeye başladı. Murat abi bana gelene kadar yerden kalkıp toparlandım. Aramızda bir adım kalana kadar yaklaştı ve yaktığı çakmağı yüzüne zütürerek gülümsedi. Ben korkudan kendimi bir adım geri attım. Bir anda çakmak söndü. Murat abiyle aramızda iki adım olmasına rağmen göremiyordum onu. Bir kaç saniye sonra odanın bir köşesinden çakmağı tekrar yaktı. Oraya kadar nasıl gitmişti. Bu odada en ufak bir ses bile duyulabiliyordu fakat Murat abi nasıl ses çıkarmadan oraya doğru gitmişti. Ben bunları düşünürken çakmak tekrar söndü. Bir kaç saniye sonra bir adım önümde yandı. Ben korkudan kendimi geriye doğru attım. Kaygan bir şeye basıp yere düştüm. Murat abi kahkaha atıyordu. Yavaş adımlarla siyah kapının yanına gitti. Siyah kapının altındaki aralıktan gelen ışıktan ayaklarını görebiliyordum. Muhtemelen elini duvara koymuş sürüklüyordu. Bir kaç adım attıktan sonra ışığı buldu ve açtı...