Mert'i evinden alıp kafeye gittik. Buse ve bir kız arkadaşı karşılıklı oturuyordu ve işte yanlarında bize arkası dönük şekilde o oturuyordu. Hiç değişmemiş diye düşündüm içimden, sonra ulan zaten bir kere gördün diye kendime kendime güldüm içimden. Buse "işte geldiler" dedi. Ama bir dönüşü var ne dönüş. Beni benden aldı. Döndüğü gibi gözgöze geldik. Yeşil gözlerine bakakaldım. Bir şey konuşsam kekeleyecektim işte öyle. Mert in hafiften koluma vurması ile öküz gibi baktığımı farkedip, yanlarına yürüdüm. Sıra ile hepsiyle el sıkışıp oturduk Mertle. Herkes birer çay söyledi. işte oturduk. Almina ile tanıştık, daha sonra işte ilk günü falan anlattım buse ile de o sayede tanıştığımızı falan söyledim. ilgilenmiş gibi gözükmüyordu, ama ben saf bir çocuk edası ile onunla konuşmaya devam ediyordum. Tam ben ona bir şey anlatırken bir anda sözümü kesip Buse'ye dönüp bir şeyler söyledi. Sustum. Yine her şeyi berbat ediyordum. Ulan tam bir gerizekalıyım diye düşündüm. Çaylar geldiğinde bir sigara yaktım. Sesi öyle güzeldi ki, kör bir adam renkleri anlatan bir şiir yazsa onun dilinden dünyanın en güzel şiiri olurdu. Hele bir saçları rüzgarda savrulurken, bir baksaydı gözüme. Sonrasında gözüme mil çekseler koymazdı. Bir kere seni seviyorum desem ona, sonra lal olsam derdim o zamanlar. içimden ona yazdığım şiirleri çektiğim sigaranın dumanına söylerken bir anda Mert'in sesi ile kendime geldim. Almina'da Fenerbahçeliymiş dedi. Ne güzel dedim. "Ama pek ilgilenmiyorum futbolla. Yani pek bilmem öyle takımları falan" diye düzeltti. Daha sonrasında günü öyle sıradan sohbet muhabbetler ile geçirdik, ben ise gözlerimi ondan alamıyordum.