Ben tam girdiğimde yere bi tablo düşüverdi. Onun sesine birisi depo gibi biyerden çıktı. Hoşgeldin kardeş buyur dedi .hoşbuldum ağabey. Bişey sorucam dün yaşlı bi amca bana bi mezara git fatiha oku dedi dedim. oğlum istersen oku zarar gelmez. Ama o mezarındaki onun kardeşinin oğlu kardeşinin karısı ermeniydi adamda istemedi kadını dövdü. Kadında çocuğuda öldü. Ama geceleri gitme o mezara. Korkarsın dedi .Tekrar bişeyler sorucaktım ancak adam depoya doğru yöneldi konuşması bittiğinde bende 1 hafta burdayım ne olacak yine gelirim dedim. Eve döndüm gün batımına kadar enteresan hiçbirşey olmadı o yüzden direk geçiyorum. Ancak akşam hava karardığında yola çıkıcaktım. imamı yemek yerken yakalamak istiyordum. Belki davet ederdi. Ama keşke öbür gün gitmeyi tercih etseydim. Yolda başıma gelenler. Hikayenin asıl başlangıcıdıydı. Akşam yemek yapılmış ve sofraya beni çağırıyorlar. Sanki olaylar sadece benim için dönüyor. Kimse bişeyler bildiğimin, bişeylerle uğraştığımın farkında değil. Ne kadar tehlikeli olsada bunu yapmaya kararlıydım. Yemeğe oturduğumda hiçbirşey yiyesimin olmadığını farkettim. Ama ayıp olur, beğenmedim sanarlar diye birkaç kaşık çorba içip. Yemeğinde tadına bakıverdim. Bu olay kafamda boş kalan yerleri doldurmuş ve okaydan başka hiçbirşeyi düşünemez hale gelmiştim. Ama ben daha hiçbirşey düşünmüyormuşum. Daha hiçbirşey yapamamışım aslında.