Gözleri dolu doluydu ve hıçkırığını içine çeke çeke konuşuyordu ;
"Başta annem ve babam bana seslendiler... Duydum ama kalkmadım. Sonra sırasıyla bütün sevdiklerimin sesleri canlandı zihnimde , senin de canlandı Rüzgar... Sonra bu sefer kendi sesimi duydum... Lavabodan geliyordu , sadece "gel" diyordu... Ben de gittim... Aynadan bana baktı , benimle konuştu , ne dediğini anlamadım sadece isimleri net duyuyordum... El parmaklarından aşağıya siyah kanlar damlıyordu gözleri bembeyazdı... Sadece bir şeyler söyledi... " dedi ve bu sefer ağlaması şiddetlendi...
Dicle koluna kolonyalar sürüyordu Şermin'in... Akif ve Dicle endişeli gözüküyorlardı.
Şermin'in bu hali onları da korkutmuştu anlaşılan , Şermin bir süre sonra yorgun düşüp mutfaktaki uzun koltukta uyuyakaldı.
Dicle ve Akif yanıma geldiler söze ilk Akif atıldı.
"Rüzgar bey , eğer ki Şermin hanımın onlarla bir sıkıntısı varsa benim hanımım bu işlerden anlar. Yardımcı olabiliriz." dedi.
"Onlar kim ?" dedim.
"Onlar işte.. Cann'dan gelmeler." dedi...
"Ben böyle şeylere inanmam Akif efendi , ne kendini ne karını yorma." dedim...
Akif sinirlenmiş gibiydi , Dicle de sözlerime bozulmuştu... Bir şey demeden kapıyı sertçe çekip odalarına girdiler.
Bu tavırları şaşırtmıştı beni... O geceyi Şermin'in başında mutfakta bekleyerek geçirdim.
O gece boyu Akif ve Dicle'nin odasından da bağrışma sesleri duydum...
Onlar da tartışıyorlardı...