insanoğlu acı çektiğinde hep bağırır ve yüzünde olumsuz bir ifade takınır.Ben bu olayı uzun zaman gözlemledim. Bu süreçte acı çektiğinde hiç mutlu olan ya da gülen birisine rastlamadım.Bu da bana durumun pgibolojik bir olay olabileceğini düşündürdü.
Aklıma gelen ilk soru basitti. Eğer acı çekerken güler isek çevrenin tepkisi ne olur?
Toplum her zaman farklı olanı dışlanmıştır.
ilk olarak olayı kendi üstümde demek istedim. Test süreçi şöyleydi;
Bir ay boyunca sol elimdeki başparmağımı kaynar suya soktum ve ortalama 5 saniye suyun içerisinde bıraktım. Her acı cektiğimde ise yüzümde bir gülümseme oluşturdum.

Bir ayı tamamlandığında olaya basit olarak alışmıştım. Sırada fiziksel hasara yol açacak aşamaya geçmiştim.
Bu süreçte ortalama 4 hafta sürdü. Her seferinde sol kolumun altına bıçak ile keskin bir çizik oluşturuyordum. Başta ne kadar alışması zor olsa da temelini oluştumuştum ve acı çekerken net şekilde gülebiliyor idim.
Peki bu olayı kanıtlamak bana ne kattı?
Cevap basit aslında nesillerdir olan bu bağırma olayının hep çevreden oluştuğunu ve tamamıyla pgibolojik olduğunu kanıtladım.

ikinci entry aynen.