Benimkisi şüphesiz en mal olanı amk 7-8 yaşlarındayken ben cenaze arabalarını zengin binlerinin bindiği uyuyarak rahat gidilen lüks araçlar sanardım ve her gördüğümde keşke babamda alsa derdim içimden ve bir gün ailecek akrabalara giderken yolda bu geçti baba dedim keşke bende ona binsem bizim de keşke ondan olsa dedim neden almıyorsun dedim bu arabalar çok sıkıcı ve dar dedim babam tövbe de o nasıl laf dedi ve bir tokat attı amk dedim ne oluyor paramız yok alamıyorsun eyvallah ama neden tokat atıyor bu amk dedim ve aklıma geldikçe kahkaha atarım pedere söylerim oda güler ve o tokatı yine atasım geliyor der amk

bir diğer olayda yine ölümle ilgili daha çok var ama bunlar en malcası babam açıklamıştı onlar ölen insanları taşıyor gömüyorlar diye bende filmlerde ölü gömülen sahneler görüyordum ve vay amk bu adam 2 3 yıla meyve verir diyordum ve babama baba bu adam ağaç olunca verdiği meyve nasıl olur diyip kolumu ısırıp dil atıyordum tuzlu bu çok kötü bunu yemem deyip ağlıyordum babam ya sabır çekip oğlum onlar toprağa karışıp yok olacaklar ve ruhları Allah'a ulaşacak dedi bende o gün anlamamıştım ve ağaçtaki erikleri falan filanı hep ölen adamlar sanardım amk korkardım yani kısacası sözlüğün en mal çocuğu şüphesiz bendim amk...