Attan aşağıya atladı...
"Bu köyde kimse geceyi dışarda geçirmez. Kimse yeni güne sokakta başlamaz. Herkes evinde girer yeni güne... " dedi.
Bunları neden söylediğini sordum...
Bu köyün sahipleri olduğunu ve onların gece dışarıda fazla sayıda insan görmek istemediklerini söyledi...
Köyün sahipleri kim diye sormak gelmiyordu içimden , az çok tahmin edebiliyordum...
Saate baktım , saat 12'ye 3 vardı...
"Gerçekten görmek istiyor musun ?" diye sordu...
Korkmaya başlamıştım... Azad halinden emin gibiydi ancak o da durmak istemiyordu , belliydi...
Atlara atladık ve hızla Azad'ın evine doğru ilerledik... Zaman hızla geçiyordu ve nihayet eve varmıştık...
Eve girdiğimizde saat 12 olmamıştı... Azad bana bakıp
"Eğer istiyorsan yarın gidebilirsin." dedi...
"Burada kalacak değilim." dedim...
Azad salonda bir başına oturuyordu... Dertli olduğu belliydi...
Onun zor bir hayatı olduğu belliydi.. Annesini kaybetmiş , babasını görmüyor ve yalnız bir hayat yaşıyordu.
Yanına gittim , artık benim de onun bir kardeşi olduğunu söyledim ancak tabi ki bu onu teselli edecek değildi...
"Peki neden sen de gitmiyorsun bu köyden ?" diye sordum.
"Gidemem" dedi...
"Neden" diye sordum tekrar...
Cevap vermedi... Ben odaya çıktım , 5-10 dakika sonra da Azad'ın odasına çıktığını duydum.
Uykuya dalamıyordum bir türlü... Alt kata inip Azad'ın sigaralarından bir kaç tane aldım ve odaya çıktım.