Sabri ile bahsettiğimiz yere geldiğimde onların çoktan orada olduğunu farkettim. Yalanım hazırdı. O sıralar ne kadar fazla yalan söylediğime şimdi geriye dönüp baktığımda ben bile hayret ediyordum. Hemen koşarak önce Damla'ya sonra, Sabri'ye sarıldım. Sabri'ye dönüp "oğlum niye aramıyorsun ? başınıza bir şey geldi o huur çocukları bana bir şey yapamayınca size falan saldırdı sandım dedim." . Damla araya girdi " tamam sakin ol bak bir şey yok bizde sen nasılsın iyi misin" dedi. "Bir şeyim yok ben sizin için korktum. Neyse sizde iyiymişsiniz madem, ne yapalım o zaman" dedim. Okul olduğu için Sabri dağılmamızı önerdi. Ben de kabul ettim. Damla'yı birlikte evine bıraktıktan sonra Sabri'yi de otobüs durağına geçirirken muhabbet ediyorduk. "Ulan brk4ever sen de ne papelci çıktın be oğlum" dedi gülerek. "Ne yapayım oğlum yalan söylemekten ben hoşlanıyor muyum sanki Damla'ya" dedim. "Bilmem hoşlanıyor musun" dedi. "Aslında hoşlanmıyor değilim lan" dedim. Baya güldük. Poşette ne olduğunu sormadı. Sen ona malumat vermedikçe, hiç merak etmez, söze girmezdi. Tam bir askeriye adamı yani. Sabri'nin de en çok bu yanını severdim zaten. Kimseye söylemeyeceğini kendi de bilmesine rağmen kimsenin sırrını öğrenmek istemezdi mesela. Onu otobüse bindirip eve geçtim.