Panpalarım 2004 yılının yazıydı. Malum o Zaman'lar bende sizler gibi aklı bir karış havada liselinin tekiydim.. Biz üç kardeş annem babam o yaz yine her sene olduğu gibi Ankara'nın şirin bir köyü olan Eymir köyünde tatilimizi çiftçilik yapıp eşşek yarıştırarak geçiriyorduk.. Bizim köydeki evde sadece yazları gittiğimiz için elektrik su yoktu.. ilkel ilkel takılırdık bir ay. Bir gece annemin serdiği yer döşeğinde iki abim ve ben annem yatıyoduk. Babam o hece dedemin koyunlarına veteriner getirmiş eve de bu yüzden geç dönmüştü. Gece babamın sesine uyandım gelmiş annemin yanına uzanmış malum ee bizde hazır uyuyoz fırsat bu fırsat deyip kur yapmaya başlamıştı. Annemin olmaz Mertcan diye babamı reddetmesiyle yarı uyandım.. Bizim ki hala amma da nazlandın Özgecan diye anneme sırnaşırken annem baklayı çıkarıverdi Evde abdest alacak su yok Aşkım şimdi olmaz dedi babamda evin en küçük oğlu olduğum için benden bahsederek Ramazan'ı kaldırır suya yollarız dedi. Ulan herifte ki gibkoluğa bak! O iş bitirecek ben gecenin 3 ünde 5 km yoldan sırtımda su getirecem iyi mi? Annem yazık çocuğa ya yarın getiririz deyince babam hönkürdü işi ne alsın gelsin hayvanoğlu hayvan dedi.. Neyse bu barzo annemi ikna etmiş olmalı ki annem yumuşadı yorganın altından babama sarılmaya başladı baktım yavaştan şalvarı da sıyırıyo, o karanlık gecede eve su taşıma düşüncesinin vermiş olduğu ürpertiyle bizimkilere seslendim "anne anne hiç bana güvenip tumanı sıyırma" dememle pederden okkalı bi dayak yemiştim.. tabi ben yediğim dayak bide eve p saate taşıdığım 5 bidon suyla kaldım. Hey gidi günler hey!