Meydanda toplanan insanlar gittikçe arttı, meraklı bir kalabalık oluşmaya başladı. Polis güvenlik çemberi oluşturmakta zorlanıyordu. Derken ileriden bomba imha uzmanı göründü. Hantal yürüyüşünden üzerindeki kıyafetin olası bir patlamayı en az zararla atlatması için ağır yapıldığı anlaşılıyordu. insanlar yerde duran atom bombasına dikkat kesilmişti.

Nihayet bomba imha uzmanı ekipmanıyla beraber bombanın yanına geldi. Biraz inceledikten sonra bombadan 2 adet kabloyu açığa çıkardı. Kablolardan biri mavi biri kırmızıydı. Bir karar vermesi gerekiyordu. Mavi ya da kırmızı kablo! Bir sigara yaktı uzaklara daldı, düşünür gibi bir hali vardı. Üniversitede gördüğü dersleri hatırlamaya çalışıyordu. Atom bombası nasıl imha edilir konulu derse geç kalmıştı, eğer yetişebilseydi durum daha farklı olabilirdi.

Yaklaşık 5 dk geçmişti. Zor bir karar sürecinin ardından kalabalığa son bir bakış attı. Kararını vermişe benziyordu. Çantadan yankeskiyi ve 14-15 anahtarı çıkardı. Kırmızı kabloya doğru uzandı. Herkes dua ediyordu.

Beklenen an gelmişti. Bombacı kırmızı kabloyu kesmeye hazırlandı. Elleri öyle titriyordu ki bir çocuk gibi güçsüzleşmişti. Derin bir nefes alarak son bir hamleyle kabloyu kesti ve o da ne bir parlama ve patlama oldu. Bombacı adeta level atlayan bir hero gibi parlamıştı. 15 metre kadar havada süzüldükten sonra kalabalığın üzerine düştü. Neyseki refleksleri kuvvetli olan insanımız kahraman bombacıyı yakalamıştı ve üzerinde çizik dahi yoktu. Gayet iyi görünüyordu. Şaşkın kalabalığa bombanın el yapımı bir atom bombası olduğu ve bu yüzden tahrip gücünün az olduğu bilgisini verdi.

Hepimiz kahraman bombacıyı alkışlamaya başladık. Havada crowdsurfing yaptırarak evine kadar taşıdık. Bu başarının haklı gururuyla hepimiz ağlayarak evlerimize dağıldık.