Edin ki Üniversiteyi kazanıp bu evden gibtir olup gideyim. Şimdi bu sinirin nedenini soracaksınız haklı olarak. Daha önce de ailemin yaptığı hatalarla ilgili dertleşmek amacıyla açtığım başlıklardan bilirsiniz beni. Zaten evde durmaya hiç alışkın olmayan, 10 yaşımdan beridir her yaz çalışan ben, 7 küsür aydır evin içinde adeta bir ayı gibi sadece ders çalışıp yiyip içip yatmıştım haliyle bu bana olumsuz bir pgiboloji ve aldığım 25 kilo olarak geri döndü. Bende kafaya koymuştum zaten sınavdan sonra mutlaka bir işe girecektim ama sınavın üstünden 25 gün geçmesine rağmen (gerçi bayram tatili vardı 9 gün) hiçbir başvuru yaptığım yerden geri dönüş olmadı, annem ajans Press te kurye işi bulmuştu bana sağolsun ama o huur çocukları da geri dönüş yapmayınca iyice uyuz olmaya başladım ve en son çare olarak mahallede Gloria cafe nin bostancı şubesinde çalışan arkadaşımın bana işçi alabilecekrini söylemesi aklıma geldi. Annemin işten gelmesini bekledim gelince bana ne yaptığımı sordu bende şimdi bostancıya gidiyorum dememle birlikte annemin saçmalamaları başladı... Bu saatte ne işi, bu saatte müdür mü olur, Bostancı nın iti var serserisi var (bizde ümraniyenin en pislik yerlerinden birinde oturuyoruz bu arada), yok efendim işte Gloria ne? Saçma sapan iş bulma (halbuki kendisi de bana kışın bir kafede iş bulmuştu) böyle saçma sapan konuşmalar beyler. inanın ağlama noktasına geldim. Ailemin bana bu sene içinde yaptıkları zaten beni yere serdi ama buda yerdeyken tekme yemiş gibi olmama neden oldu... En sonunda bende vazgeçtim üstümü giyinmiş saçlarımı falan da yapmıştım şimdi çıkardım üstümü eşofmanları çektim koltukta gözünün içine baka baka yayılıyorum ama içim kan ağlıyor artık ya dayanacak gücüm kalmadı beyler ve kendimi ilk defa bu kadar güçsüz hissediyorum işte bu yüzden bana üniversiteyi kazanıp bu evden kurtulmam için bana dua edin...

Edit: hala aynı konu üzerinde tartışıyoruz söyledikleri hala saçma hala sinir bozucu.