Evlatlık olan kızın adı Zehra'ydı... En çok etkilenmiş gibi gözüken oydu...
Neslihan yanına gidip ;
"Zehracığım , şimdi sen anlat bakalım.O günle ilgili neler hatırlıyosun ?"
Anlatmaya başladı , bir yandan da gözlerinden tane tane yaşlar damlıyordu.
"Ben o gecenin sabahında banyoda rahmetli öz babamı gördüğümü hatırlıyorum... Çok korkmuştum.Ben elimi yüzümü yıkarken beni izliyordu... Bu gece öleceğimi , beni çok özlediğini söyledi." dedi... Bunları anlatırken daha da şiddetli ağlıyordu.
"Peki sonra ne oldu ?" diye sorduk...
"Uyuyordum... Yine onun sesini duydum. Hadi kızım vakit geldi artık dedi... Daha sonra deprem oldu. Babamın (Nedim Beyden bahsediyor) sesini duydum. Bizi evden çekip dışarıya aldı... Ama ben o günden beri sürekli babamı görüyorum. Sürekli geliyor bana... Git başımdan seni görmek istemiyorum diyorum... Bazen beyaz bi ata binmişken geliyor , bazen gece üstümü örterken... "
Neslihan eliyle kayıtı durdurmamı istedi... Kız kötü olmuştu... Bu olaylardan etkilendiği belliydi.
"Ben bunları ilk kez size anlatıyorum... Yardım edin bana." diyip ağlamaya devam etti.
Nedim Bey eline aldığı ilacı kızına içirdi... Su ve kolonya ile sakinleştirdiler...
Geriye Nedim Bey'in öz kızı Esra kalmıştı.
O bu olanlara karşı sürekli tebessüm ediyordu ama onda da bir gizemli vardı...