Neslihan dışarıdaydı... Evi daha rahat , daha sakin inceleyebilecektim.
Üst katta bir aile resmi vardı... Fotoğraftakileri tanımıyordum. Burası bir misafir eviydi ama birilerinin resminin olması biraz şaşırtmıştı beni.
Dikkat ettiğim bir diğer nokta ise evde ayna olmamasıydı. Aynalı dolapların üzerinden aynalar sökülmüştü. Camlar perdeliydi ve eve güneş ışığının uzun süredir girmediği her halinden belliydi.
ilk etapta gözüme çarpan şeyler bunlardı...
Biraz zaman geçirdikten sonra aşağıya indim... Neslihan kameraları ve metin kalıplarını hazırlamıştı.
Nedim Bey'in evine doğru yola çıktık... Bizim kaldığımız ev sahilin ucuydu , Nedim Beyin evi ise tepenin en üstündeydi... Bir müddet yol yürümemiz gerekiyordu.
"Orhan'dan haber geldi bu arada... " dedi...
"Neden daha önce söylemedin , ne olmuş" dedim.
"Konuşmaya başlamış... Ama bilmediğimiz bir dili konuşuyormuş... Arapça gibi.Bu özelliğini sen biliyor muydun ?" dedi.
"Hayır... Pgibolojisi allak bullak , şaşırmadım." dedim.
Gerçekten de öyle düşünüyordum... Yaşadığı şeyler kolay değildi.
Yavaş yavaş eve doğru gelmiştik... Nedim Bey ve ailesi bizi kapıda karşılamıştı.
Nedim Bey , eşi , bir kızı , bir de evlatlığı vardı... Hepsini bir odaya topladık.
Onlara bu bilgilerin istemedikleri taktirde asla paylaşılmayacağı sözünü verip başladık dinlemeye.
Biz sorduk , onlar cevapladı.