Gün doğar doğmaz kendimi evden dışarı atıyordum... Evin anahtarını ararken çekmecede gözüme bir zarf ilişti. Zarfda babamın adı yazıyordu.Ona gelmiş bir zarftı ama babam sanki alel acele eski haline getirip çekmecede bırakmıştı...
Zarfı alıp baktım... Anlamadığım bir alfabe ve bir dil olduğunu gördüm.Bu dil arapça gibi değildi , daha çok latin harflerine benziyordu.
O mektubu da yanıma aldım ve evden dışarıya çıktım... Okulda biraz vakit geçirdikten sonra kütüphaneye gidip okutman arkadaşları aradım... Kime gösterdiysem kağıttaki dili bilmediklerini söylediler... O sırada tarih profesörü sayın Şefik Aral'a bu metni gösterdim...
Bu dilin persçe olduğunu söyledi... Ne yazdığı konusunda bir fikri olmadığını ama bir arkadaşına beni yönlendirebileceğini söyledi...
Söylediklerini kabul ettim çünkü mektupta ne yazdığı önemliydi...
(Bahsedilen adamın ismi gizli tutulacak , biz ona RA diyeceğiz)
RA ile buluştuktan sonra ona metni okuttum... 35-40 Yaşlarında bir adamdı ama beklediğim gibi birisi değildi.Ben daha ziyade bir cami hocası halinde bir adam bekliyordum ama gayet sıradan bir adamdı bu.
"Eviniz nerede" diye sordu , tarif ettim.
Bu gece eve gelip bakmak istediğini söyledi... "Bana da meşgale çıkar işte" diyip müsait olduğumu söyledim.