/i/Dertleşme

Derdini anlatmayan derman bulamaz..
  1. 1.
    +1
    S.a panpalar başlıkta olduğu gibi mutsuzum aq 30 yaşında bir baltaya sap olamamış kaldırım mühendisi bir panpanızım. Elimi hangi işe atsam kuruyo oysa ki cenabet gezme gibi bir huyum da yok. Bir yere gitsem otobüs beklesem normal saatinde gelmez 2saat geç gelir şansıma. Telefon alsam 1 ay sonra bozulur. Kendi hayatımı bir düzene koyamadım gitti, bilmiyorum diğer insanlara bakıyorum bir şekilde mutlu mesut yaşıyorlar bir şeylere sahipler bir de kendime bakıyorum bi numara yok. Gerçekten uzun bir süredir mutluluğun insana yaşattığı o duyguyu unuttum diyebilirim. Bakıyorum da hayatımda değer verdiğim insan sayısı gerçekten beni karşılıksız seven en fazla 4 falandır. Diğer herkes hep bir çıkar peşinde, ilişkiler maddiyat üzerine kurulmuş hep ve herkesin herkesten bir beklentisi var. Maalesef insanlar bana samimi gelmiyor ve bazen dünyanın yaşanabilir bir yer olmadığını defalarca tecrübe ediniyorum. Normalde inançlı biriyim fakat bazen her şeye herkese eyvallah diyerek gidebilme fikri de içimi ısıtmıyor değil. Belirsizliklerin içerisinde sürüp giden bir hayat benimkisi, mutsuzluğun ve acının gözlerimden kan damlatacak kadar yakması içimi ve boşluk duygusu. Hayatın amacını, neden var olduğumuzu ve ne olacağımızı galiba anlayamıyorum. Arada geliyorum buraya bakıyorum sizlerin dertlerine bazen ortak noktalar buluyorum bir nebze de olsa yalnız olmadığımı hissediyorum. Keşke dünya daha yaşanabilir bir yer olsaydı, mutluluk mutsuz olmaktan daha kolay olsaydı. Keşke herkes eşit şartlarda yaşabilseydi.

    Neyse daha fazla uzatmayacağım parmaklarım bile bana küfür ediyor.
    ···
   tümünü göster