Baştan söyliyeyim bu bir aşk hikayesi değil beyler umutlandırdıysam üzgünüm. Babaannemle yaşadığım kısa bi olayı anlatıcam.
Okulu bitirdik gittik tatile. Bizimkiler ,akrabalar, sürekli sorarlar zaten ne zaman gelcen ne kadar kaldı diye. Babaannem kirazlar oldu gel hadi artık toplamıyom sen dalından seversin der. ilk torun olmamdan olsa gerek severler. En çokta babaannem.

Neyse memlekete gittim bi kaç gün evde takıldıktan sonra. (Bizim ev başka şehirde akrabaların hepsi memlekette beyler o yüzden sık giderim) Canım babaannem zaten döktürmüş ben geliyom diye. Yaşlı başına bakmadan o kadar uğraşmış yine her şeyin tazesini bana yedirmek için.
Bir gün oğlum çarşıya gidelim benim alcaklarım var bana yoldaş ol dedi. Tamam dedim beraber gittik merkeze. (Köydeyiz çarşıya arabayla 20 dk falan) Yemeğimizi yedik alcağımızı aldık en son kuyumcuya gidelim istedi. Tanıdık eski bi köylümüz var ona gittik. Babaannem bi kaç bilezik beğendi bi tart bakalım 1400 lira param var hangisi olursa onu verirer yavrum dedi. Dedim babaanne napcan bileziği yakının bi düğünü falan mı var sen takmıyon hiç dedim.

Yok oğlum bu sene biriktirdim parayı kenarda dursun, dedi. Sonra kuyumcuya döndü ''ben yaşlandım artık güzel bi kutu ayarla üstüne de Afroo'ya diye yazıver. Ben ölünce torunuma verirler'' dedi.

Orda nutkum tutuldu beyler. gibmişim aslıyı leylayı ben orda gerçek, karşılıksız sevgiyi gördüm, bir senede biriktirdiği parayı benim için ayıran babaannemde