benim yaz aylarım berbat geçer gençler. her yaz evde yalnızımdır, arkadaşlarım yoktur, hepsi memleketindedir, bense evde tak başıma kendi kafamı giberim. o yüzden kışları daha çok severim, en yakın arkadaşım hep yanımdadır, beraber gezer tozarız, çok severim onu. biz erkeklerin en yakın arkadaşlarıyla aralarında alttana alta yatan inanılmaz bi bağlılık duygusu vardır, ne birbirimize ne de başkasına belli ederiz, kızlar gibi arkadaş konuşur sonra yüze gülmeyiz. neyse, çocukluğumdan beri gelen pgibolojik bi şeydir bende bu yazı sevmeyip kışa hasta olma durumu. fakat bu yaz ben de memleketten kaçıp kafa dinleyeyim dedim, hem istediğim puanı da aldım ya nasıl olsa, ailem bi kıyak yapar dedim.