gerçekten artık acayip derecede bunaldım.

hayır mal birisi de değilim, evimde 200-300 kitaplık kütüphanem var. bolca kitap okurum, imkan oldukça spor da yaparım. para sorunum yok, iyi bir üniversitedeyim. tabiri caizse yediğim önümde yemediğim arkamda. ama hala mala bağlamış durumdayım.

kıytırık ingilizceyi bile adam akıllı öğrenemedim.

mesela bir celal şengör dinliyorum, hak veriyorum. kendi kendime çok çalışacaksın, derslerde derste anlatılanla sınırlı kalmayacaksın, bilgisayarı kullanmayı azaltacaksın diyorum. yazılar yazıp notlar alıyorum, kararlar veriyorum. hatta unutmayayım diye elime koluma yazı yazdığım bile oluyor. ama ertesi sabah uyandığımda aklıma bile gelmiyor bunlar.

hiçbir zaman sosyal medya bağımlısı olmadım, facebook dışında hesabım yok, o da üniversite kulüpleri için zorunlu olduğundan. saçma sapan yazılar okumam, saçma muhabbetlere girmem. ama yine de mal mal hayatımı harcıyorum yıllardır.

internet ve ferre ve mastürbasyon. hayatımı karartan şeytan 3 lüsü.

tekrar, bir defa daha karar veriyorum. perşembe gününden itibaren, yani 09.06.2016 itibariyle, ferre izlemeye, mastürbasyon yapmaya hayatımın sonuna kadar son veriyorum. metroda otobüste çıplak züt görürsem bile başımı çevireceğim.
bilgisayarı, bir daha asla evde açmayacağım. varsa ödevim, projem okula zütürüp orada kullanacağım. okulda ferre izleyecek halim yok, o kadar sapıtmam herhalde. evde bilgisayar bundan sonra yok.
telefondan kullanımımı da sınırlıyorum. sahibinden de ki tüm ilanları kapatıyorum, elimde kalsın, giberim üç beş kuruşunu. oradan alacağım bin lira geleceğimden değerli değildir.
takip ettiğim tüm forumlardaki hesaplarımdan uzaklaşacağım. sadece ilgilendiğim hobilerle ilgili arkadaşlarda whatsapp konuşması yapacağım.

sözlükleri bırakıyorum. tolstoyevskiyi bile artık takip etmeyeceğim, her ne kadar onlarca şey öğrenmiş olsam bile sayesinde. o bilgiler de 2 yıl ekgib kalsın.

2 yıl boyunca, aklımı, fikirimi, düşünce yapılarımı düzene sokana, mantığımı kullanmaya başlayana kadar, bağımlılıklardan kurtulana kadar, ve en önemlisi de ilk hedefime ulaşıp yurtdışına gidip yüksek lisansa başlayana kadar bu alışkanlıkları sürdüreceğim.

bu son şansım. hesapladım, bu şansımı da kullanamazsam hayatım kayacak. yurtdışına hiçbir türlü yüksek lisans için gidemeyeceğim. okulum en az 1 yıl daha uzayacak, muhtemelen ailemle problemler yaşayacağım. hayatım bomtak olacak bu defa da başaramazsam.

mükemmel bir fırsatım var şu an, yılda 1 defa böyle bir başlangıç yapma imkanım oluyor dopamin reseptörü olayı yüzünden.

tamamen bırakıyorum kötü alışkanlıklarımı.

lanet olsun, kaç aydır okula gidiyorum şu dönem dersleri için, 2 tanesinden zor geçebiliyorum, muhtemelen dd ile. kalma ihtimalim bile var. yıllardır da böyle.

başardım başardım, başaramazsam ölürüm.