Bölüm 3: Yaşama Geri Dönüş

Aydaki 3. Haftamızdı pgibolojik ve fiziki yardımlar alıyorduk, herkes konuşmaya başlamıştı bile eski hallerine dönmeye başlamıştı ama yaşadığım şeyler asla gitmeyecekti, temel ihtiyaçlar dışında konuşmuyordum, ta ki onu görene kadar.

isminin lydia olduğunu söyledi, yeni pgibiyatrist. Sanırım aşık olmuştum. Bu kötüydü bu gerçekten çok kötüydü ailemi gözlerimin önünde o ahtapot kılıklı zırhlı iğrenç yaratıklardan biri yüzünden kaybettiğimden, eski yaşantıma, ölen köpeğimin isminden, gözlerimin önünde parçalanan cesetlere kadar bi çırpıda anlatmamı sağlamıştı. Buz gibi olmuştu, kocaman yeşil gözlerinin dolduğunu anlamıştım, benimkiler de dolmuştu ama o kadar dı, ağlamak için herşeyimi verirdim ama zamanında ağladığım için göz pınarlarım artık kurumuştu, istesem de ağlayamıyordum, ağlasam rahatlayacaktım ama olmuyordu.

Lydia ile konuşmaya başlamamdan sonra bulunduğum yerde tekrar sosyalleşmeye başlamıştım, iletişim kurabiliyordum, Lydia ile yakınlaşmayı arttırmıştım oda bana aşık olmuştu artık her hareketinden belliydi, hayata tutunmaya başlamıştım ve bırakmaya hiç niyetim yoktu.