üst edit: resim koymayı unuttum yeni başlıkta açıyorum.

ikisi de kendi alanlarında ustalık mertebesinde olan bir komedyen ile bir şair bir lokantada karşılaşmışlar. havadan sudan sohbetlerle saatler geçirmişler ve yapıtlarını değerlendirmişler.

birbirleriyle sohbet etmelerine rağmen ikisi de içten içe kendilerinin daha üstün olduğunu düşünüyorlarmış. başka bir deyişle aralarında mesleki bir çekişme söz konusuymuş. sohbetlerine devam ederlerken, konu bir anda kazançlarından açılmış. ikisinin de maaşlarının birbirine yakın olduğu ortaya çıkınca aralarında şöyle bi konuşma geçmiş:

ş: şair
k: komedyen

ş: dostum biliyor musun, benim senden daha çok kazanmam lazımken, neden eşit kazandığımızı anlamadım.
k: benden daha çok kazanman gerektiğini de nereden çıkardın ?
ş: dostum anlamıyorsun, ben bir şairim, sen ise komedyensin.
k: evet.
ş: şairin işi daha pahalıdır çünkü siz insanları güldürürken biz insanları yazdıklarımızla ağlatıyoruz. insanları ağlatmak daha zordur. güldürmek çocuk oyuncağı. ne var yani, aklıma bir espri gelse söylesem yine güldürürüm. ama herkes insanları ağlatmayı beceremez.

komedyen yavaşça ağzını silip şöyle demiş ve masadan kalkmış:

-dostum, senin yaptığını bir soğan bile yapabilir, ama sen bana güldürebilen bir meyve söyleyebilir misin?