beyler küçüktüm yani 11-12 yaşlarındaydım, tek çocuğum. ilk başta tek çocuk denilince her şeyi olan her istediği alınan biri sanıyosunuz ama değildim ben öyle. babam aşırı zengin değildi emekli maaşı işte, benim yaşıtlarımın ailesi 35-45 yaşlarındaydı. benim babam 55 annemse 53 yaşında o sıralar. ne biliyim lan işte ister istemez utanıyodum ama ailemede söylemek istemiyodum üzülmesinler diye. ben daha doğmadan bi ablam varmış aslında vefat etmiş. ulan bikaç sene sonra babamın yaş ilerledi stres sinir hastalıklar çoğaldı annemde stresten hastaneden çıkmazdı nerdeyse. bende evde aşırı küfür ediyom o zamanlar sigaraya yeni başladım gizli gizli içiyom annemgil şüphelenirdi benden zaten.bi gün okulda çocuklar babalarına sarılıyo annelerinin yanından ayrılmıyo filan bende utanmıyom artık ne olursa olsun annem babam ailem onlar diyom. küfür etmeyi bıraktım sigarada içmiyodum artık çok iyidik huzurluyduk ama 1 ay sürdü lan babam vefat etti, hani herkez yaşar bu acıyı filan ama ben babamla doğru düzgün 1 ay geçirebildim çok koydu lan işte çok ağladım hergün mezarına gittim. sakın ailenizden utanmayın sakın karşı gelmeyin asla küfür etmeyin her işlerine yardım etmeye çalışın.