100 kişilik bir komanda ekibiyiz. görevlere karanlık olduğundan bir birimizin omuzuna çocukların biberonlarına sarıldığı gibi sarılıyor takip ediyoruz.
en ön 3 erde çelik yelek en arkada 1 erde çelik yelek. ben her zaman 5 yahut 6. sıralardayım. göz gözü görmüyor. ensemde hasanın nefesi ile önümdeki süleymanın içini ferahlatıyorum. ommuzlarımızdan tutmuşuz ama ya 3. er uzmanın omzunu bıraktıysa nereye gideriz düşüncesi, ağaçların rüzgarla dansı ve akabinde çıkarttığı ses ulan acaba öcümü geliyor düşücesi bir yana 2 saatlik uykumu nasıl gideririm endişesi beynimi kemiriyor...