Yorgunum’ dedim vücudumu esneterek, ‘hadi uyuyalım’ , hafif bağırarak hayır dedi, ‘hayır, şu an yatak odasına gitmek istemiyorum’, ben biraz endişelendim, ama eşim bazen çocukluk şirinlik yapan birisiydi, belki odaya dönünce aklına gördüğü kabus gelecekti diye korkuyordu, koltukta oturup konuşmaya başladık, havadan sudan muhabbet etmeye çalıştım, gördüğü kabusu hiç konuşmadım unutsun diye, oturup oyunlar oynadık, kahve yaptı ve biraz abur cubur atıştırdık, güldük eğlendik eski sevgili dönemimizdeki anıları hatırlayıp güldük, farkına varmadan saat sabahın 7’si olmuştu bile, ‘canım çok yorgunum eminimki sende öylesin, gidip biraz uyuyalımda cumartesimizi yorgun geçirmeyelim olmazmi hayatım?’ dedim
‘Hayır! olmaz! lütfen!’ diyerek ağlamaya başladı, nedenini ve ne olduğunu sordum, ‘Oraya gidemeyiz işte, lütfen, eğer odaya gidersek herşey biter’ dedi, gözlerinden yaşlar akıyordu, ‘Neden canım ama, odada ne var söyle bana hadi’ diye üsteledim, gerçekten kafam karışmıştı, acaba yeni aldığımız dolabımı yada vazo felanmı kırdı kızarım diyemi böyle yapıyor diye düşünüyordum kendi kendime