lise son sınıf bi panpanızım. kızla 1 ay konuştum ama olmadı. çok sevdim ama çok canımı yaktı kurtulmak istedim. hani kıza sürekli ben yürüyodum tam samimiyiz derken ertesi gün 2 arkadaş gibi yine konuşuyoduk ve bu cidden sinirimi bozuyodu. ne bu kölesimi olayım yani. ama şöyle de bişey vardı ki çok iyi kalpli bi insandı. yani bu devirde tam güvenebileceğin tipteki kız arkadaştı. kürtlere suriyelilere bile değer veriyordu. o derece. lakin dün çok sinir etti beyler ne yapsam yapma falan dedi. evleri dershaneye 30 dk uzaklıktadır bırakıyodum evine kekolar falan var diye muhabbet de ediyoduk. bana gelme bugün hergün hergün olmaz dedi. bende buna çok sinir oldum hani sevmiyor artık zütünü kaldırmanın manası yok bugün konuşayım bitsin dedim. dedim işte bugün son olcak bidaha gelmeyecem. tamam dedi. bırakırken duygusuzca senden hoşlanıyorum dedim dur bi şok oldum dedi. peki sen , sen hoşlanıyo musun dedim. ben bişey hissetmiyorum dedi. rahatladım ama yinede üzülüyo işte insan. okadar hayal boşa gitti falan