Bu duruma bir dur demeliydim. Eğer bu şekilde devam edersem bir ay boyunca ingiltere de tek başıma asosyal asosyal takılacaktım. Yolda gezerken gordugum kızları ufak ufak çaktırmadan takip ediyordum o ara ne soyleyebilirim, ne diyipte konuşmayı başlatabilirim diye düşünüyordum. Gözüme bir kız kestirdim(bulgar değil ona daha var) arkasından hızlı hızlı yürümeye başladım ve yanına yetisip "Hello!" dedim. Oda hey dedi ve konusmaya başladık. Ben hemen dedim ismim "Khan" seninki nedir ?, burada yeniyim ve yalnızım takılacak arkadaşlar arıyorum bu akşam bossan benimle birşeyler içmeye ne dersin diye sordum. Kız çok nazik bir sekilde, kusura bakma bu akşam işim var özür dilerim dedi ve gitti. Reddedilmiştim ama yine de çok nazik bir şekilde. Hiç tanımadığım bir kız, beni reddederken özür diliyordu. Bu çok hoşuma gitmişti. Benim içime biraz özgüven dolmuştu , bir kaç kişiye daha gittim boyle yine reddedildim fakat reddedildikce özgüven geliyordu. Çünkü insanlar kırmadan ret ediyordu.