Beklerken uyku bastırdı.
Lan daha yeni uyandım ne uykusu bu dedim.
Üstünde jartiyer, sütyen ve kafasındaki kedi kulaklı şapkasıyla geldi oturdu tek bacağıyla kucağıma. Konuşacak gibi oldum ama parmağını ağzıma koydu ve "Şşş bu gece günah gecesi" dedi. O laftan sonra kudurdum. Öpüşmeye başladık. Deli gibi sömürüyordum o bal dudakları. Ben malafatı çıkarıcam ama ona bile halim yok.
Benim yerime çıkardı malafatı hatun.
Kocacım uykun geldi mi ? diyor. Ama cevap verecek halim yok.
Sonra beyaz bir ışık gördüm.
Yarım yamalak iki iri yapılı adam gördüm.
Neler oluyor diyemeden adamlardan teki suratıma yumruğu çaktı.
Burnum kan içinde yukarı banyoya çıkarttılar ama ne banyosu resmen içeride ameliyathane var.
Lan dedim noluyor.
O arada içeri kıyafeti felen lüks bi eleman geldi.
Yanında benim hatun.
Adamı öpücüklere boğdu.
Sinirlenmeye bile halim yok derken iki doktor geldi.
Karnımı kesmeye başladılar.
Bağırmamı duymuyorlardı sanki.
En son kendimi kaybettim.
Uyandığımda terk edilmiş eski bir gecekondudaydım üstümde hiç kıyafet yok. Biraz kendime gelince mahallede olduğumu anladım.
Karnımın hafif sağ yukarisinda dikişler vardı. Henüz yeniydiler belliydi.
Tek amacım sokağa çıkıp yardım istemekti. Sendeleyerek ilerliyordum ki. O elektrikçi dükkanını gördüm.
Kapalıydı, söve söve kendimi caddeye attım.
Şuan bu olayın üzerinden 7 yıl geçti.
Tek böbrekli bir abiniz olarak diyebileceğim tek şey :

Aşk diye birşey yok, tesadüf değil hiç bir şey herşey planlı.
Kimseye inanmayın, güvenmeyin.
Hadi Eyvallah...