hayatımda hiç 15 adımlık kaleyi ben kurmadım beyler. hep başkaları kurdu, itiraz bile etmezdim büyük küçük oldu diye. inanmıyorsan say deseler sayamazdım da.

sayamazdım , evet sayamazdım. ayakkabılarım yırtıktı olum benim, bakmasınlar diye saklardım hep, saysam ayakkabıma bakarlardı. utanırdım.

takım kaptanı bile olamadım lan, tiptop. ah o tiptop. ayakların ön planda olduğu , gıcır ayakkabıların sergilendiği o tiptop. hiç, arkadaşıma ayağını koy zıplıcam diyemedim.

şimdi 37 yaşına geldim, avm de gördüğüm her ayakkabıyı alabilcek bütçem var, ama o ayakkabımı saklayarak gezdiğim günlerin mutluluğu yok.

her ne yaşıyor, her ne durumda dahi olsanız ; sokakta kaldırım başında oturan , ağlayan yada dünyaya nefretle bakan bir çocuğu dinleyin beyler. onlar sizin; yarına umuta bakan yanınız.

başarılar ise; yarına bakılan umutla, kurulan hayalleri gerçekleştirme olgusuyla elde ediliyor... bir elde siz verin.