Az konuştuk Hüseyin anlamış benim sadece poğaça almaya çıkmadığımı masaya geçerken sordu bana dışarıda ne yaptığımı geçiştirdim kahvaltıyı yaptık eve gittiler evde tek kaldım uzandım kanepeye aldım telefonumu 3 cevapsız çağrı Yeşim'den. Azda olsa düzelmiş moralimin Yeşim yazısını görmem ile birlikte gibilmesi bir oldu.Ne diyecek bu diye aradım tekrardan hemen açtı telefonu.

+Yeşim
-Ben

+Alo Sabancigiller
-Ne var!
+Dinler misin beni bir kez
-Çabuk söyle işim var
+Telefonda olmaz buluşmamız lazım
-Senin için kıçımı kaldırıpta hiç bir yere gelemem söyle telefonda
+Sen gelmiyorsan ben gelirim

dedi ve kapattı telefonu sinirliydim, umursamaz gibi konuşuyordum onun ile ama sanki gözlerime bakıp seni çok seviyorum hayatım diye kollarıma atlasa kalbim eriyecekti. Kendime söz verdim asla böyle bir şeyi yapmayacaktım dik duracaktım.

Devam...