Ses fişek sesiydi beyler ama bi kutuda 10 tane fişek var ve 2 kutuluk fişek yere dökülüyordu pillerin yere düşmesi gibi.
Arkamı döndüm ve fişekleri gördüm hemen deparla almaya çalışırken birden önümde sanki küçük kaya varmış gibi takıldım düştüm. Kafamı kaldırdım ve baktığım yerde fişekler yoktu.

Korkak ve sersem bi şekilde ayağa kalktım yüksek sesle abime seslendim.
Abim çok yavaş adımlarla kapının önüne geldi elindeki feneri yüzüme tuttuğundan yüzünü göremiyordum.

Abi fişekler kayıp bişeyler oluyor bizimkileri uyandıralım dedim.
Herhangi bir tepki vermedi ve feneride kımıldatmadı.
Sonra biraz sersemliğimden kurtulunca kapatsana şu ışığı gibtin gözümü dedim. (yaş farkı 4 çok yakın dostlar yanımızda hikaye samimiyiz yani)
Sonra ona doğru yürüdüm oda ışığı kapattı ve fişekleri aldım ben merak etme dedi.
Tamam dedim.O odanın yanında kapalı bir oda daha var ekmek fln yapmak için kullanıyolar bizimkiler lavaş fln.

O odaya geçtik ve sessiziz. Abim birden şşşt sus dedi tmm dedim.

yukarda evin çatısında sadece kanepe var beyler çok eski bi kanepe çatıyads evden çıkılmıyor dışardan çıkman lazım.

Birden bu kanepe aynı değirmen döner ya taş değirmeni ses çıkarır aynı öyle tavanda ileri geri yapıyor yavaşça sürtündükçe sesi duyuyoruz.

Ses ileri doğru gitti bizde altta evde takip ediyoruz. Mutfağa kadar geldik ve birden yattığımız odadaki demir parmaklıklardan gelen ses mutfak cdıbının demirinden geldi.

işte O an Hayatımın en korkunç bakışını yediğim andır.

Abim yavaşça bana döndü elindeki fener hafif suratına vurarak Cinler sadece cinler dedi ve yaklaşık 20 30 sn bakıştık.
Sonra köyün davulcusu geldi ve evdekiler de uyandı annem ve babannen yemek hazırladı abimle biz odaya çekildik tüfeği bıraktık yemeği bekliyoruz.