bir çok şerefsiz arkadaşımdan daha iyi dostluklar sunandır. bugün pillars of eternity ile bir kez daha anladım. bazen bombaların patladığı her yerin yıkıldığı bir alanda takım arkadaşlarını iyileştirmeye çalışırsın. bazen tam birisi onu öldürecekken hayatını kurtarırsın. bazen sadece yapay zekadır arkadaşın. ancak öyle bir dünyanın içine sokmuştur ki oyun seni. ne müthiş bir hayagücü dersin sadece...

milyarlarca dolar paranın döndüğü bir sektör video oyunları sektörü... asosyalliğin dibi... oysa yapmacık sosyallikten bin kat iyidir. çünkü oyunu beraber oynadığın insanı tanımassın. rengini dilini ırkını cinsini hiçbir şeyini bilmessin. o an, sadece o an birlikte bir şeyler yaparsınız. hemde hiçbir menfaat olmadan. hiçbir samimiyetsizlik olmadan... hiçbir zorunluluk olmadan.

çoğu zaman merak bile etmessin yanındaki dostunu veya karşındaki düşmanını... çünkü bilirsin ki insandır o... insana hasret kalmışsındır çünkü... önceden ne yapacağı programlanmış kodlarla değil... bildiğin 46 kromozomlu insanla oynarsın oyunu. işte o zaman söylenmessin. senin dinin, cinsin, ırkın dilin, kültürün ne diye...

insana insanlığı öğretir de... adına asosyallik derler...