https://www.youtube.com/w...Z-h0dho&nohtml5=False

Sabah saat 06.00 gibi uyandırıldı bütün tabur.
ilk önce kahvaltı yapmak için yemekhaneye gittik.
Gerçekten güzel bir kahvaltı yaptık

Saat 8-9 gibi otobüslere bindik ve Zincirdere'ye doğru
yol almaya başladık fakat bu sefer konvoya ZPT veya Kobra
eşlik etmiyordu.

Artık batı başlıyordu adeta,terör bitiyor,savaş pgibolojisi bitiyordu.
Malatya ile Kayseri Zincirdere 330 km vardı galiba.

Yolculuk başlamıştı artık.
Evimize dönüyordu acısıyla tatlısıyla.
Otobüslermizde ekgibler vardı..

Bu ekgiblikler yeri doldurulmayacak kadar önemliydi.
Şehitlerimizdi bu ekgiblikler.
Gazilerimizdi bu ekgibliklerimiz.

O gün baktım maziye de Şırnak'a gelirken
Yağız diye bir Yiğit vardı artık yok.

Ne kadar değişik bir şeydi bu duygu.
Tarifi yapılamazdı gerçekten.
Dünya gerçekten çok anii olduğunu
inanın annenizden,babanızdan veya yengelerimden
daha iyi tanıyorsunuz...

O zaman gerçekten ölüm ile yatıp kalkmak artık
alışkanlık haline gelmiş ve çok rahat bir insan olmamıza
sebep olmuştu.

Yemin ediyorum,kafamı cama koydum fakat
rahatsız olsamda kafamı çekmedim.

Gözlerim açık olmasına rağmen çatışmada Yağız'ın vurulup
mevziye tekrar düşmesi geldi gözümün önüne.

Sırf Yağız değil Şahin 3'ün tim komutanının tek başına
kalmış naaşı geldi gözümün önüme.
Kulaklarım ise "YARDIM EDiN"feryatları ile çınlıyordu.