kalktım. ağlıyodu niye ağlıyosun diye sordum. öldüğümü sanmış ve korkmuş. neyse hadi git yat sabah konuşuruz dedim korkuyorum tek yatamam dedi.iyi dedim yat bende burdayım pcyi açtım uyumasını bekledim ve sonunda uyudu bende içeri gittim uyudum. neyse sabah oldu eski ev var burada cafe oraya gidip oturduk ve konuşmaya başladık. inanılmaz bişey olduğunu söyledi inanmadığına pişman olduğunu ve bunu herkese anlatmamızı söyledi. bende olmaz kimse inanmaz dedim herkesede öğretmeye çalışamayız dedim. biraz suratı düştü ama bunun ağzında bakla ıslanmazdı illa birine anlatcaktı biliyodum. yalvardım yakardım söz aldım. eğer söylemesse kimseye onu isteğe yere zütürceğime söz verdim. neyse bu biraz rahatsızlandı bunu evine bıraktım alaybeye sonra ben eve geri döndüm. gece oldu herkes yattıktan sonra tekrar vücudumdan çıktım. evden dışarı çıkıp sokağa geldim.ne yapsam ne yapsam düşünmeye başladım yükselmeyi denedim bir evin boyunu geçicek kadar yükseldim. neredeyse bulut zirvesindeydim vooooooovvvv mükemmel bir duydu anlatılamaz.o yükseklikte ilerlemeye başladım. mükemmel birşeydi tüm izmir ayaklarımın altındaydı. heryeri görebiliyodum. sonra aklıma biri geldi. benim eski kız arkadaşımın ablası. burayı anlatıyımmı arkadaşlar??? yoksa burayı geçip devammı ediyim...