Evet ilk defa aşık oldum. Evet onu gerçekten çok seviyorum. Liseliyim ben, söylemekten utanmayacağım da. Aynı servisteydik bu güzel kızla. Sonradan arkadaş olduk, bir çok sıkıntısı oldu. Hep anlattı bana, yardımcı oldum. Hep gönlüme su serpiyorsun derdi bana. Kendisine güzel olduğunu söyleyebildiğim de ilk kız idi. Annesine de anlatıyordu benim nasıl biri olduğumu. Kendisine makyajı bırakmasını, doğal halinin çok daha güzel olduğunu söylemiştim. Derslerinde yardımcı oldum. Annesi onun ders çalıştığını görünce gerdkbasan34 mü yardım etti diye tahmin edermiş.
Toplamıştım cesaretimi hayatımda ilk kez. Bana sordu neyin var üzgün gibisin. Ben de o sıralar hep içime attığım için çok düşünceliydim. Kurtulayım dedim; seni seviyorum. Çok şaşırdı, güldü. Bana o renkli (renk körüyüm ela ya da yeşil olabilir) parlayan gözlerle bakmaya devam etti. Arkadaş kalacağımız biliyordum. Bana acı çekiyor musun peki diye sorduğunda, sırf zorda kalmasın; onu üzmek istemem diye arkadaş olarak mutluyum dedim.
Neyse sonraki günlerde konuşma fırsatı bulmuşken bana onu rahatlatmaya başladığım zamanlar benden hoşlandığını söyledi, ama yüzüme bakamıyordu utanıyordu belli. Benimkinin de geçeceğini söyledi. Düşünsene lan. Okulun en güzel kızı senden bir zamanlar hoşlanıyormuş, sonra içine atmış.
-Yardım edin beyler. Şansım var mı? Nasıl davranmalı ne yapmalıyım gece gece yordum sizi iyi geceler.