o gün geldi. artık urlaya gitme vakti gelmişti. zeynep önceden hazırlanıp bize geldi. sırt çantasını almış. bende kendime küçük bir sırt çantası hazırlayıp artık gitmeye hazırlanmıştım. hazırlıklar bitti çıktık evden.

ilk önce konağa gittik. konaktan atatürk kültür merkezinin önünden körüklü otobüslerden birine binip gittik. tabi gittiğimiz yer sadece otobüslede gidilmiyordu. oradan da dolmuşa bindik ve nihayet gelmiştik. 2 saat falan sürmüştü yol. neyse ben sezini aradım. sezin telefona kocasını verdi. yerimizi söyledim. sonra bu arabasıyla bizi almaya geldi.

ben bir yandan da paniğim amk. şimdi amk zeynepi sezini kesin unutmamıştır. ne yannanımı yiyeceğim diye de düşünüyorum. ama bir yandan da rahattım. çünkü amk zeynepi o kadar yapışık geziyor ki bana sanki yıllardır birlikteyiz. işte bende ki de suçluluk pgibolojisi ya, zeynep bana öyle davranınca kendimi daha güvende hissediyorum. bir şeyler anlaşılmayacak diye kuruyorum kafamda.

neyse sonunda eve geldik. ev dediğime de bakmayın villa amk. kocaman bahçesi var. bahçesinde domuz gibi bir köpek. girdik içeri. içerde sezin mutfakta bir şeylerle uğraşıyor. ama yemek yapmıyor. pasta börek yapıyor. biz bunla selamlaştık falan. amk zeyneple karşı karşıya kalınca zeynep buna bakakaldı...