o kadar rahatlamıştım. ama bilemezdim pgiboloğumun bana aşık olmaya başladığını. amk her seferinde anlıyordum bu pekekentlik yaftası benim düşmanım ama kadınlara çekici gelen bir düşmanlık. her şey bir gün pgiboloğum sezinin bana bugün dışarıda yemek yerken konuşucaz demesiyle başladı.

ben her zamanki gibi bir terapi sohbeti, rahatlama seyansı olacağını sanıyordum. büyük iş adamlarıyla büyük toplantılar yemekte konuşulur. adınada iş yemeği denir. çünkü yemek yerken insanları ikna etmek ve istediğinizi almak daha kolaydır.

buluşup yemeğe gittik. gerçekten fazlasıyla şık giyinmişti. ben onun yanında pasif bir embesil gibi kalmıştım o gün. ufak bir selamlaşma faslından sonra masamıza oturup yemeklerimizi sipariş verdik. önden gelen şaraplarla yemekleri beklerken sohbeti ilerlettik. en sonunda yemekler geldi. yemekleri yemeye başladık.

bir anda o duymak istemeyeceğim ama içimi bir garip eden o sözler döküldü sezinin ağzından.

-halidaki ben sana aşık oluyorum. halidaki ben seni iyi edeceğim derken sana karıştım.

sadece gözlerine bakabildim. ne diyeceğim amk.

-sezin hanım nasıl olur, siz evlisiniz.

-hanım deme bana. biliyorum evli olduğumu ama senin etkin alanına girmekten kendimi alakoyamıyorum. nasıl bu raddeye geldik bilmiyorum.

-sezin beni biliyorsun. sana herşeyimi anlattım. ama biz şimdi nasıl...

(bu arada gittiğimiz yerin adı asansör.)