genel olarak herkes kendinin en mükemmel olduğunu düşünür. bundan 1 sene öncesine kadar bende aynen böyle düşünüyodum.

şimdilerde yeni yeni farkediyorum oğlum ne çekilmez insanmışım lan ben. hani gönül meselesi olarak değil arkadaşlıkta da öyleyim. yani zaten kimsenin beni sevebilme ihtimalini görmüyorum ben kendimde ona eyvallah, ama hiç arkadaşım da kalmadı lan. olan 1-2 taneside zütüm zütüm kaçıyo biliyorum. özellikle onlarla da arayı iyice soğuttum zaten. yani sorunun ne olduğunu çözemedim henüz.
soruyorum üslubun çok kötü diyolar. üslup derken de küfürlü konuşma falan da değil mevzu. çok yeri gelmedikçe etmem küfür çünkü. biriyle oturup 2-3 saat muhabbet etsek zaman akar gider. güler eğleniriz eyvallah harbi eğlenceli adamımdır kendime güvendiğim ender noktalardan biri bu. ama sorun şu ki daha da kimsenin o 2-3 saatin dışına çıkmak istediğini görmedim. yani gibeyim sevgili falan istemiyorum zaten olmasın dertten başka bişey değil ama arkadaş çevrem bile yok.