Gece gözüme uyku girmiyordu. Catherine mışıl mışıl uyuyordu. Tam uykuya dalarken kapının önünde bir siluet gördüm. Çok karanlık olduğu için bir hayal ürünü olduğunu düşündüm. Kendimi rahat hissetmek için kapıya arkamı döndüm. Nedense orada birisi varmış gibi hissediyordum. Sanki birisi beni izliyordu. Korkmaya başlarken daha fazla dayanamadım ve arkamı döndüm.
Çığlık attım. Annie yatağın ucunda bakıyordu. Catherine yataktan fırladı. Ben olayın şokunu atlatmaya çalışırken annie ağlamaya başladı. Catherine annie'ye sarılarak
- Noldu bebeğim, yine mi kabus gördün?
Annie konuşmuyor , sadece ağlıyordu. Kendimi toparlayıp
- Yine mi o kadın? Dedim.
Kafasını evet şeklinde salladı. Kafam allak bullak olmuştu. Annie neden bizi izliyordu, neden birden ağlamaya başladı ve en önemlisi o kadın kimdi?
Catherine ne kadını diye sordu. Annie nin dediklerini anlattım. Bir an önce doktora gitmemizi söyledi. Doktorun böyle birşeye çare bulabileceğini düşünmüyordum.
Bölgedeki en iyi pgibiyatri uzmanına gittik. Durumu anlattık. Annie yi birkaç teste soktuktan sonra durumun iyi olmadığını , düzenli olarak tedavi görmesi gerektiğini söyledi. Dediği gibi yapmaya başladık.
Aradan 1 ay geçti. Durumu gittikçe kötüye gidiyordu. Her gece yanımızda yatmasına rağmen çığlıkla uyanmalar ve garip davranışlar artıyordu. Doktorlardan çare bulamayınca alternatif çözümler araştırmaya başladık. Başta kiliselere gittik. Birkaç papaz annieyi görüp bizi kiliseden kovduktan sonra büyücü, medyum gibi kişileri aramaya koyulduk. Tanıdıklarımızla ün salmış bir büyücüyle irtibat kurduk. Annie yi yalnız uyumasını ama odaya kamera koyup geceleri nöbet tutmamızı, onu izlememizi söyledi. Duruma göre müdahale edecektir. Dediği gibi yaptık.